þetta stefnir í einn af þessum dögum sem aldrei tekur enda. og það þó ég hafi setið hér samviskusamlega og unnið í allan dag, hef ekki einusinni litið á póstinn minn eða félagabloggin. ekki það heyri svosem sérstaklega til tíðinda að ég sé að vinna, en það er ansi langt síðan svona mikið hefur verið að gera. hér datt inn fullt af kúnnum allt í einu, maður veit varla hvernig maður á að taka þessu....híhí. svo er ég með þennan myndarlega bókavegg á skrifborðinu mínu. jibbý skibbí! alveg með ólíkindum hvað klukkan þrjóskast við að verða 3 svo ég geti farið og náð mér í ilmandi cappuchino á Delhi... | fangor 14:55
