fangor lofaði ferðasögu........ hvað getur maður svo sem sagt um fegurð vestfjarðanna? að ferðast undir vestfirsku ölpunum í góðu veðri er óviðjafnanlegt, þar er kraftur og mystík við hvern stein. fyrir hina adrenalínþyrstu er tilvalið að keyra þorskafjarðarheiðina í þoku, vegurinn (slóðinn) hverfur algerlega sýnum og þú veist ekki hvort næsta beygja leiðir þig beint fram af fjallinu eða inn á veginn aftur. magnað alveg.
svo er ísafjörður frábær staður. þar blómstrar menningarlífið og listsköpun í hverju horni. allir jákvæðir og duglegir að sækja þá viðburði sem boðið er upp á, oftar en ekki af heimamönnum sjálfum. sem er meira en sagt verður um pakkið í mínum heimabæ. þó ísafjörður hafi vinninginn hvað menningu og viðhald húsa hefur dýrafjörðurinn ennþá vinninginn hvað náttúrufegurð varðar. því vestar sem haldið er frá ísafirði, því fegurra verður landslagið. þeir sem ætla sér að upplifa vestfirsku alpana ættu því að taka baldur yfir breiðfjörð og rúnta þaðan, í stað þess að dragnast um draugfúlt ísafjarðardjúpið, með þessum lágreistu hæðum endalaust sem ísfirðingar kalla fjöll. hnuss bara. fjöllin eru hinumegin, og þeir virkilega huguðu ættu náttúrulega bara að keyra barðaströndina eins og hún leggur sig. þar er gnótt fegurra staða til að setjast út í náttúruna og fíla grasið. fara í berjamó. jafnvel stunda heimaleikfimi...:þ þó ber að varast vefi fjallaköngulóarinnar, hún getur skotið saklausum sálum sem rekast í vef hennar skelk í bringu. hún er nebblega stór. og ótrúlega fljót að spretta fram, ef maður potar óvart vefnaðinn. önnur skorkvikindi eru þó í lágmarki, sem er þakkarvert. (enda köngulærnar stórar og feitar)
afrek dagsins eru þegar hér er komið við sögu þau að fangor stökk fram úr rúminu klukkan sjö að GMT, og fór í ræktina. !!! húrra fyrir mér !
