vá hvað þetta verður langur dagur. var í hveragerði að slæpast eftir stuðkvöld á snúllabar til klukkan 5 í morgun. sofnaði um hálfsjö. vaknaði kl. 9:55 til að rjúka í vinnuna. verð þar til 3. þá tekur við stomp í smáralindinni. sem er æðislegt, því þá verð ég hætt að vera drukkin (ha er ég drukkin í vinnunni..?) og komin yfir á þynnkustigið. og það er svo hressandi að lemja á járnarusl og búa til hávaða þegar maður er þunnur...:þ
fann þessi snilldarorð á heimasíðu sigga pönk og læt þau fljóta með:
Mér datt þetta í hug í dag þar sem ég sat og horfði á sængurfötin mín með tilliti til þvotta. Hugsaði sem svo að ég þyrfti að renna við einhverntímann við tækifæri og næla mér í nýtt teygjulak. Hugsunin teygði sig til uppruna teygjulaksins og hvaðan lök hefðu komið áður en rúmfatalagerinn varð til.
Lök og sængurver urðu auðvitað til í höndum formæðra minna, þær keyptu efnið einhversstaðar frá og saumuðu úr því allt til heimilisins. Prjónuðu á mannskapinn, saumuðu utan um hann voðirnar og elduðu ofan í allt gengið.
Og mér sem ég finnst ég jafnvel ekki hafa tíma til þess að vaska upp vegna anna við munaðinn sem fylgir því að vera nútímamaður. Munaðurinn er rúmfatalagerinn. Rúmfatalagerinn þýðir að ég þarf ekki að setjast niður kvöldin löng og sauma á mig föt, prjóna sokka og gæta þess að flíkurnar endist. Ef þær endast ekki kaupi ég bara nýtt.
Rúmfatalagerinn er frelsun kvenna frá skyldum fortíðarinnar.
