ég er löt. nenni ekki að blogga eða gera nokkurn skapaðan hlut annan. móðurlífsmeinið er að angra mig og er alveg að fara með skapið í mér.
í dag fór ég með kisa í viðgerð og fékk að sjá þegar nálum var stungið í bakið á honum inn að hryggjarliðum. sá líka vírana sem liggja úr gangráðinum hans dansa. komst að því að ég hef það sem maðurinn minn vildi kalla pervertískan áhuga á að fylgjast með læknum krukka í fólk. mér finnst gaman að horfa á aðgerðir og sjá innviði fólks á skjám. ég kippi mér ekki upp við blóð og vessa. mér finnst merkilegt hvað er hægt að gera og trixa til eð nútíma aðferðum. er ennþá svekkt yfir því að pabbi vildi ekki leyfa mér að koma með í hjartaþræðingu. reyndar hef ég líka tröllatrú á óhefðbundnum lækningum ss. nálastungum, nuddi og hómópatíu. svo ekki sé minnst á lækningarmátt einfaldrar snertingar. svona bæði betra viðhorf.
þetta hlýtur að teljast hugleiðing dagsins. ég ætti kannski að biðja um að fá að sitja á skurðstofum landspítalans, halda í hendina á fólki og fylgjast með á skjánum? | fangor 21:38
