á ég að hætta mér til grindavíkur til að kenna unglingum að lemja rusl? það er stóra spurningin. guðbergur sagði að þar byggi bara dáið fólk. í minni bók er enn enginn grindvíkingur sem er ekki stórlega skaddaður á geði. maður á svosem ekki að dæma börnin af feðranna syndum, en samt..? skilst reyndar að um hóp af stúlkubörnum sé að ræða sem er skemmtilegt verkefni í sjálfu sér. við jg getum kannski myndað fyrsta stelpuslagverksband landsins sem væri góðra gjalda vert. en þá verð ég sennilega að reka jón:þ
