hvað í ósköpunum gengur fólki eiginlega til? á meðvirkni heimsins sér engin takmörk? maður sem dæmdur hefur verið fyrir ölvunarakstur og stofnað þar með lífi fjölda fólks í hættu, verið fjarlægður af lögreglu út af heimili sínu vegna ofbeldis og hótana gegn fjölskyldu sinni, á að baki áratuga ofneyslu og rugl sem hefur lagt fjölskyldulíf sitt í rúst fengi sennilega á dv fyrirsögnina: "drykkjurútur deyr úr ofdrykkju, fjölskyldan fegin hvíldinni" væri hann íslendingur, og engum þætti skrítið. annars staðar fær auminginn hins vegar forgangsmeðferð um líffæraígræðslu þrátt fyrir að vitað sé að maðurinn muni eyðileggja hana með sukki innan skamms tíma meðan alvarlega veikt fólk af "eðlilegum" ástæðum mátti bíða lengur og hann fær viðlíka útför og táraflóð og prinsessa fólksins hér um árið.
endalaus bréf og samúð til fjölskyldunnar sem sjálfsagt skálar í kampavíni bak við tjöldin dauðfegin að losna við byttuna af bakinu. og hvers vegna? jú, vegna þess að einusinni var hann góður í fótbolta. átti stuttan feril vegna ofdrykkju og fór ekkert nema niður á við allar götur síðan, það fyrir nokkuð opnum tjöldum. mér finnst þetta með ólíkindum, þessi hæsta stigs aumingjadýrkun. svipað virðist vera að gerast með heróínfíkilinn pete doherty. sem er í raun ennþá furðulegra þar sem hann hefur ekki gert nokkurn skapaðan hlut sem er merkilegur.
