það er dásamlegt að vera í fríi. yfirlýst stefna næstu daga að gera ekki neitt af viti annað en heimsækja fólk sem ég hef ekki hitt allt of lengi, spila, éta smákökur og fylgjast með appelsínuhúðunum vaxa eins og nákonan neðan norðurstígs orðar það.
martini er í örum vexti þessa dagana, búningurinn hans tommalitla verður væntanlega orðinn þrengri á næstu sýningu. ég kenni honum auðvitað alfarið um alla stækkun á mér. afneita algerlega öllu samhengi milli þess að éta of mikinn sykur og þess að fitna. það bara getur ekki verið...satt.
ætti kannski að íhuga fyrirhugað uppeldi hans betur. ekki viljum við að hann endi svona. mér finnst reyndar eitthvað afskaplega krúttlegt við það að vera svona reitt ungmenni, ég var einusinni svoleiðis líka. svo varð maður bara feitur og latur, hætti að nenna að ergja sig á því að stærstur hluti fólks væri fífl og heimurinn distópískur í eðli sínu. og finnur hjá sér sterka löngun til að klappa drengnum á kollinn og segja honum að þetta verði allt í lagi, svona á endanum. | fangor 12:57
