ég fékk ælupest dauðans í gær. var hin hressasta fram undir hádegi en um tvöleytið forðaði ég mér heim og hóf þaulsetur við postulínið. þegar maður heldur hvorki niðri mat eða vökva er ekki til mikils þægindaauka að vera með barn á brjósti. það hreinsar nefnilega upp síðustu örðurnar af vökva. um miðnættið var ég svo dofin að ég gat ekki talað. ég hélt að ég myndi missa mjólkina en líkaminn sér til þess að barnið fái sitt og þetta hafðist allt saman. ég lá í sófanum, saug ísmola og dreypti á gatorade í dropatali sem bjargaði því sem bjargað varð. er hætt að gubba en líður eins og ég hafi orðið undir valtara. ætla samt að rífa okkur mægður upp og fara og skoða ungbarnasundsaðstöðuna á reykjalundi hvar við hefjum nám í næstu viku. svo er verið að stofna félag um sjúkdóminn minn, fundur á lansanum í dag kl. 5 ef einhver hefur áhuga á að kynna sér málin | fangor 12:38
