missti af frumsýningu bingós vegna enduruppsalna ælifríðar. (uppsölur-uppsalna , þetta beygist alveg örugglega svona) komst aftur á hina frábæru heimildarmynd tímamót í dag og skemmti mér konunglega. óska aðstandendum innilega til hamingju með myndina. ég saknaði meiri texta á nokkrum stöðum þar sem tal var ekki alltaf nógu skýrt en stemmingin yfir myndinni í heild er undurfalleg og sem betur fer er sú leið farin að láta myndmálið tala í stað útskýringaflóðs sem oft vill þvælast fyrir heimildarmyndum.
á meðan ég horfði rifjaðist upp fyrir mér dásamlega sumarið sem við jón geir áttum þegar við unnum á sólheimum. meðal annars rifjaðist upp ástæða þess að við sungum dagnýju í brúðkaupinu okkar. eitt fallegt sumarkvöld vorum við á leiðinni í sund þegar við mættum hauki, einum af heimilismönnunum. hann heilsaði okkur og spurði hvort við ætluðum í rómantíska ferð. við játtum því og þá brosti hann undurblítt, sagði okkur að setjast niður í grasið, brast í söng og flutti okkur dagnýju af hjartans lyst. fallegri flutning hef ég ekki heyrt af því lagi, reyndar er þessi stund ein sú fallegasta sem ég hef upplifað.
