ég er ekki ólétt, bara svo það sé á hreinu. ég er bara alveg búin að steingleyma hvað mér þótti teljast til stórfrétta eftir síðustu færslu. varla hefur það verið merkilegt.
ég er komin austur í sveitasæluna með úlfhildi, jg þraukar einn í bænum en þokast austur á helginni. sé einhver til svæðis á akureyri verða hraundrengirnir á akureyri-græna hattinum á föstudagskvöldið og gamla bauk á húsavík laugardagskvöld.
við mægður þ.e. ég og mamma erum uppgefnar eftir að hafa þvælst með úldhildi milli staða síðustu daga. það tók smástund að barnhelda vinaminni en í dalskógunum er ennþá allt fullt af verkfærum, rusli og stórhættulegum stigum. það stendur allt til bóta en hjálpi mér hvað það er erfitt að geta ekki litið af barninu eitt augnablik. hún er farin að þramma um allt og er forvitnari en andskotinn, hvaðan sem hún hefur það nú...
ylfa klukkaði mig. ég nenni ekki að hlaupa eftir fleirum (hljóp yfir mig í æsku) en ætla engu að síður að telja upp fánýtisfróðleiksmola: ég er menntuð húsmóðir ég kann upphafstefin úr 4 metallicu lögum á gítar humar með hvítlauk er uppáhalds maturinn minn ég skráði mig úr þjóðkirkjunni og borga til háskóla íslands ég var einu sinni austurlandsmeistari í kúluvarpi ég verð ennþá myrkfælin við vissar aðstæður það hefur engum tekist að skilgreina mig sem einhverja ákveðna týpu (vandamál lífs míns) innst inni er ég 150 kílóa blökkukona og syng bassa í gospelkór.
