ég skemmti mér hið prýðilegasta á leiklistarnámsskeiði þessa dagana og reyni þess á milli að beita hugarorkunni til að draga úr horstreyminu úr nösum dóttur minnar. það er búið að taka úr henni nefkirtlana og setja rör í eyrun en hún virðist framleiða yfirgengilegt magn af vökva. ekki man ég til þess að hafa verið kvefuð vikum þegar ég var barn. nú virðist það algengara en ekki að litlir krakkar séu veikir svo mánuðum skipti, endalaust með í eyrum, hálsi, nösum og lungum. hvernig stendur eiginlega á þessu? nú hélt ég að við byggjum við nokkuð gott andrúmsloft, ekki er mikil mengun alla jafna, ekki er hún að drukkna í ryki, engin gæludýr á heimilinu. "sum börn eru bara veik fyrstu árin, svo jafna þau sig" er sagt við mann af heilbrigðisstarfsfólki eins og það sé þá bara ekkert eðlilegra. það hlýtur að vera einhver ástæða fyrir því andskotinn hafi það. fyrir utan það að kerfið býður ekki upp á að barnið manns sé veikt lengur en tíu daga á ári. ég á semsagt barn sem er búið að vera veikt meira og minna síðasta árið. það er ekkert alvarlegt. (og ég þakka auðvitað guði fyrir það) það er bara með ferlega slæmt kvef. endalaust. hún er alveg merkilega þolgóð yfir þessu öllu saman en þetta er alveg að gera mig brjálaða, svo ég tali nú ekki um launalausa þar sem ég er löngu búin með veikindadagana mína. það er nú líka svo ljómandi í þessu þjóðfélagsástandi. þetta var pirringur vikunnar. | fangor 20:23
